Het Visoen by Dean Koontz

Author:Dean Koontz [Koontz, Dean]
Format: epub
Published: 2010-06-02T13:38:23.818000+00:00

Donderdag, 24 december

12

Om één uur 's ochtends viel de regen in stromen landinwaarts vanuit de zee. Het maakte de kale aarde modderig, sloeg het droge gras plat, danste op het wegdek. Hij parkeerde aan het eind van de geplaveide landweg en zette de motor af. Duisternis hulde zich om de auto. Er was zo weinig licht dat hij niet eens zijn eigen handen op het stuur kon zien. Het enige geluid was het onophoudelijke getrommel van de regen op het dak en de motorkap. Hij besloot te wachten tot de storm voorbij was. Het regenseizoen had het zuiden van Californië bereikt, maar plotselinge wolkbreuken als deze duurden zelden lang. Het slagersmes lag op de stoel naast hem. Hij tastte ernaar en pakte het. Hij kon het nauwelijks zien in het halfduister, maar het flikkeren van het goed geslepen lemmet wond hem evenveel op als het voelen ervan. Hij drukte een vinger tegen de scherpe snede, niet hard genoeg om zijn huid open te halen, maar stevig genoeg om de kracht van de dood te voelen die nu rustig maar paraat lag opgesloten in het voorlopig nog bedwongen staal.

Om tien over één ging de wolkbreuk over in een motregen. Vijf minuten later hield het helemaal op. Hij opende het portier en stapte uit.

De lucht was zuiver en koel. De wind was gaan liggen. Een kilometer naar links was de nachtlucht beneden hem rond de haven bezaaid met lichtjes als een soort kerstverlichting.

Het enige licht, dichterbij, kwam van één van de huisjes die zo'n tweehonderd meter ten westen van hem stonden. Die huizen stonden op een rij op de rotswand, naar de zeekant, met hun achterdeuren naar de doodlopende asfaltweg. Het meest noordelijke huis, dat het eigendom was van Erika Larsson, stond zeventig meter van het volgende huis te midden van bomen; er scheen licht door de meeste van de ramen. Zoals hij verwacht had was Erika wakker. Waarschijnlijk aan het werk. Eén van haar sombere waterverfschilderijen. Of een verontrustend olieverfschilderij vol sombere gezichten in blauwe en diepgroene tinten. Ze schilderde meestal in de rustige, vroege ochtenduren en ging bij zonsopgang naar bed. Hij liep naar de achterkant van de Mercedes en opende de kofferbak. Die lag vol wapens - een Italiaans jachtgeweer, twee geweren en zeven handwapens - en dozen vol munitie. Hij koos een .45 Auto Colt, een handgemaakt verzamelaarobject, waarvan al het metaalwerk van de mond tot aan de kolf gegraveerd was met wilde dieren. Hij was al geladen. Alle wapens waren geladen. Hij stopte de Colt in zijn jaszak en sloot de kofferbak.

Terwijl hij het mes in zijn hand hield, liep hij over het zandpad naar het verlichte huis. De nacht was zo vreselijk donker dat hij af en toe struikelde, door de kuilen in de oprijlaan. Zijn schoenen maakten een zuigend geluid in de modder.

Mary murmelde in haar slaap.

In haar droom was ze samen met haar vader. Hij zag eruit zoals toen zij negen jaar was; en zij was weer een kind. Ze zaten op een fluweelachtig, groen grasveld.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.